عملکرد سیستم هورمونی

عملکرد سیستم هورمونی: هورمون ها موادی هستند که بسیاری از اتفاقات بدن را کنترل می کنند. از جمله اینکه چگونه رشد می کنیم، زمانی که به سن بلوغ می رسیم و تعادل آب و املاح بدن. هورمون ها در غدد و سلول های خاصی در بدن تشکیل می شوند. مجله خبری ضدایکس

هورمون ها آنچه در بدن اتفاق می افتد را کنترل می کنند

هورمون های مختلف در غدد یا سلول های خاص تشکیل می شوند. سپس هورمون ها توسط خون به اندام های مختلف که در آنجا مورد نیاز هستند منتقل می شوند.

وظایف سیستم هورمونی

سیستم هورمونی با سیستم عصبی همکاری می کند . این دو سیستم بر بسیاری از آنچه در بدن اتفاق می افتد تأثیر می گذارد و کنترل می کند، از جمله موارد زیر:

• متابولیسم، یعنی تبدیل مواد مغذی در بدن
• رشد، یعنی چگونه کودکان و جوانان رشد می کنند
• توزیع نمک و آب در بدن
• بلوغ، زمان شروع آن و چگونگی رشد بدن
• تولید مثل
• شیر دادن.

غده هایی که هورمون تولید می کنند

غده اندامی است که موادی را تشکیل می دهد و این مواد را در محیط آزاد می کند. به عنوان مثال، غدد بزاقی بزاق را تشکیل می دهند. برخی از غدد هورمون تولید و آزاد می کنند. به این غدد اندام های غدد درون ریز نیز گفته می شود. غدد هورمون ها را مستقیماً در جریان خون ترشح می کنند.

اینها برخی از اندام ها و سلول های تولید کننده هورمون بدن هستند:

• غده هیپوفیز و هیپوتالاموس
• غده صنوبری
• غده تیروئید
• غدد پاراتیروئید
• کلیه ها
• غدد فوق کلیوی
• جزایر لانگرهانس در پانکراس
• تخمدان ها و بیضه ها
• سلول های دستگاه گوارش
• سلول ها در کلیه ها

غده هیپوفیز سایر غدد را کنترل می کند

غده هیپوفیز مهمترین غده تولید کننده هورمون بدن است. در قسمت زیرین مغز در یک گودال کوچک در استخوان های جمجمه قرار دارد. غده هیپوفیز هورمون هایی تولید می کند که بر سایر غدد بدن برای تولید هورمون تأثیر می گذارد. به این ترتیب غده هیپوفیز نحوه تشکیل هورمون های بدن را کنترل می کند.

هیپوتالاموس اطلاعات را از مغز به غده هیپوفیز می فرستد

هیپوتالاموس ناحیه ای از مغز است که اطلاعات مورد نیاز بدن را از مغز دریافت می کند. هیپوتالاموس با غده هیپوفیز تماس دارد. اطلاعاتی که به هیپوتالاموس می رسد کنترل می کند که غده هیپوفیز چه هورمونی و چه مقدار هورمون را به بیرون ارسال می کند.

هورمون هایی که در غده هیپوفیز تشکیل می شوند

در غده هیپوفیز، انواع مختلفی از هورمون ها تشکیل می شود:

هورمون رشد

چیزهای مختلفی برای رشد کودکان و نوجوانان ضروری است. هورمون رشد یکی از آنهاست. هورمون رشد همچنین بر متابولیسم بدن در طول زندگی تأثیر می گذارد.

اکسی توسین

اکسی توسین با لمس آزاد می شود. این هورمون احساس لذت، آرامش و سکوت را افزایش می دهد. اکسی توسین همچنین در حین زایمان شروع به زایمان می کند و به انقباض رحم پس از زایمان کمک می کند. در دوران شیردهی، اکسی توسین با انقباض ماهیچه های صاف اطراف مجاری شیر در غدد پستانی کمک می کند. اکسی توسین در هیپوتالاموس تشکیل می شود، اما از غده هیپوفیز آزاد می شود.

اندورفین ها

اندورفین بر میل به خواب، خوردن و نوشیدن تأثیر می گذارد. این می تواند از طریق خنده، استرس، فعالیت بدنی، رابطه جنسی و عشق و موارد دیگر ترشح شود. اندورفین ها می توانند باعث ایجاد احساس سلامتی جسمی مانند شهوت و شادی شوند. استرس را کاهش می دهد، سیستم ایمنی را تقویت می کند، با افسردگی مقابله می کند، بهبود جراحات و زخم ها را بهبود می بخشد، فشار خون را کاهش می دهد، برای عملکرد روده مفید است و بر نحوه تنظیم دمای بدن تأثیر می گذارد.

پرولاکتین

پرولاکتین بر غدد پستانی سینه تأثیر می گذارد. این هورمون برای رشد غدد پستانی در دوران بارداری و توانایی تولید شیر پس از زایمان ضروری است.

هورمون ضد ادرار، ADH

هورمون ADH بر کلیه ها تأثیر می گذارد. ADH باعث می شود مقدار زیادی آب از ادرار موجود در کلیه ها جذب شود و به خون برگردد. ADH در هیپوتالاموس تشکیل می شود، اما از آنجا به غده هیپوفیز منتقل می شود، که هورمون را به بدن آزاد می کند.

هورمون محرک تیروئید، TSH

هورمون TSH بر غده تیروئید تأثیر می گذارد تا هورمون تیروکسین تولید کند که متابولیسم بدن را تنظیم می کند.

غده صنوبری

غده صنوبری اپی فیز نیز نامیده می شود و در مغز قرار دارد. غده صنوبری هورمون ملاتونین را تولید می کند که به کنترل ریتم شبانه روزی بدن کمک می کند. غده صنوبری به تغییرات نور و تاریکی واکنش نشان می دهد. ملاتونین زمانی ترشح می شود که اطراف ما تاریک تر می شود. بعد خواب آلود می شویم. صبح که هوا سبک تر می شود، ملاتونین کاهش می یابد و ما از خواب بیدار می شویم.

غده تیروئید و غدد پاراتیروئید

غده تیروئید در جلوی نای، زیر حنجره قرار دارد. از دو نیمه تشکیل شده است که هر کدام حاوی تعدادی تاول کوچک است. دیواره های مثانه از سلول هایی تشکیل شده است که هورمون ها را می سازند.

هورمون تیروئید تیروکسین متابولیسم بدن را تنظیم می کند. این هورمون برای رشد و تکامل بدن مهم است. تیروکسین نیز برای رشد مغز مورد نیاز است.

غدد پاراتیروئید میزان کلسیم و فسفات را تنظیم می کنند

در پشت غده تیروئید چهار غده پاراتیروئید کوچک وجود دارد. هر غده پاراتیروئید به اندازه یک دانه برنج است.

غده تیروئید در جلوی نای قرار دارد.

غدد پاراتیروئید به اصطلاح هورمون پاراتیروئید تولید می کنند. این هورمون باعث افزایش کلسیم و کاهش میزان فسفات در خون می شود. تعادل بین کلسیم و فسفات برای عملکرد اسکلت، روده و کلیه مهم است.

غدد فوق کلیوی

غدد فوق کلیوی غدد کوچکی هستند که در بالای کلیه ها قرار دارند. هر غده فوق کلیوی از یک قشر آدرنال خارجی و یک مدولای داخلی آدرنال تشکیل شده است.

هورمون های قشر آدرنال

سه نوع هورمون در پوست تشکیل می شود:

کورتیکوئیدهای معدنی

کورتیکوئیدهای معدنی فشار خون و تعادل نمک بدن را کنترل می کنند. از جمله اینکه از دفع بیش از حد سدیم و آب از طریق ادرار جلوگیری می کنند. مهمترین هورمون این گروه آلدوسترون است.

گلوکوکورتیکوئیدها

مهمترین هورمون در گروه گلوکوکورتیکوئیدها کورتیزول است. متابولیسم قند، چربی و پروتئین را در بدن تنظیم می کند. همچنین التهاب و آلرژی را مهار می کند. کورتیزول در هنگام استرس به مقدار بیشتری ترشح می شود.

هورمون های مدولای آدرنال

آدرنالین و نوراپی نفرین هورمون هایی هستند که در بصل النخاع آدرنال تشکیل می شوند. آنها در موقعیت های استرس زا به روش های مختلف بر بدن تأثیر می گذارند و به بدن کمک می کنند تا با استرس مقابله کند. هورمون ها باعث افزایش فشار خون و ضربان قلب، افزایش سطح قند خون، گشاد شدن نای و بزرگتر شدن مردمک ها می شوند. همه این واکنش ها باعث می شود بدن با یک موقعیت استرس زای اضافی کنار بیاید. معمولاً به این حالت هجوم آدرنالین می گویند.

پانکراس سطح قند خون را کنترل می کند

در لوزالمعده، پانکراس تشکیل می شود که به روده ترشح می شود. جوراب شلواری حاوی مواد مختلفی است که به تجزیه غذا در هنگام هضم کمک می کند. اما لوزالمعده هورمون های انسولین و گلوکاگون را نیز تولید می کند. در پانکراس گروه های کوچکی از سلول های تولید کننده هورمون وجود دارد. آنها جزایر لانگرهانس نامیده می شوند. اینجاست که انسولین و گلوکاگون تشکیل می شود.

تخمدان ها و بیضه ها هورمون های جنسی تولید می کنند

تخمدان ها و بیضه ها تخمک و اسپرم را تشکیل می دهند، اما به دلیل تشکیل هورمون های جنسی مانند غدد نیز هستند. هورمون های جنسی از جمله بر رشد اندام تناسلی تأثیر می گذارند. مهم ترین هورمون های جنسی استروژن، تستوسترون و پروژسترون هستند. این هورمون ها هم برای زنان و هم برای مردان مهم هستند.

استروژن

استروژن برای اسکلت و برای سیستم عصبی مرکزی مهم است. همچنین برای کارکرد چرخه قاعدگی و برای تشکیل اسپرم لازم است.

از دوران بلوغ، استروژن در مردان و زنان شروع به تشکیل می کند. استروژن مرد در بیضه ها و همچنین در بافت چربی تشکیل می شود. استروژن زن عمدتاً از تخمدان ها می آید. در زنان، تشکیل استروژن به وجود تخم‌هایی که می‌توانند بالغ شوند، بستگی دارد.

یک تا دو هفته قبل از قاعدگی سطح استروژن را کاهش می دهد. مقدار استروژن پس از شروع قاعدگی دوباره شروع به افزایش می کند.

در یائسگی، استروژن به سطح پایینی کاهش می یابد. این به این دلیل است که مقدار تخم مرغ بسیار کم شده است.

تستوسترون

تستوسترون برای رشد آلت تناسلی، کیسه بیضه و بیضه ها ضروری است. همچنین روی رشد ریش تاثیر می گذارد و صدای تیره تری در مردان از سن بلوغ می گیرد.

در پسران، میزان تستوسترون در دوران بلوغ افزایش می یابد. میزان تستوسترون معمولاً در 25 سالگی به بالاترین حد خود می رسد. تا پایان عمر، تستوسترون به شکل گیری ادامه می دهد اما در مقادیر کمتر. از 40 سالگی معمولاً هر سال مقدار تستوسترون خون کمی کاهش می یابد.

پروژسترون

پروژسترون در دوران بارداری مورد نیاز است. برای اینکه رحم بتواند تخمک بارور شده را دریافت کند و جنین در دوران بارداری در رحم نگهداری شود، لازم است.

هورمون هایی که در کلیه ها تشکیل می شوند

در کلیه ها، گروه های کوچکی از سلول های تولید کننده هورمون وجود دارد. آنها هورمون های رنین و اریتروپویتین را تولید می کنند.

رنین فشار خون و جریان خون را افزایش می دهد

رنین زمانی دفع می شود که فشار خون به حدی پایین باشد که کلیه ها خون بسیار کمی دریافت کنند. این هورمون بر روی قشر آدرنال تأثیر می گذارد به طوری که هورمون آلدوسترون در آنجا تشکیل می شود. این باعث افزایش فشار خون و جریان خون می شود. رنین بر سایر مواد نیز تأثیر می گذارد تا فشار خون را افزایش دهند.

اریتروپویتین باعث افزایش گلبول های قرمز می شود

اریتروپویتین برای تشکیل گلبول های قرمز خون مورد نیاز است. وقتی اکسیژن کمتری در خون وجود دارد، کلیه ها آن را احساس می کنند و اریتروپویتین بیشتری تشکیل می دهند. این باعث می شود گلبول های قرمز بیشتری تشکیل شود که می توانند اکسیژن بیشتری را منتقل کنند.