درمان زخم های بزرگ

اگر زخم خونریزی دارد، باید سعی کنید خونریزی را متوقف کنید. می توانید این کار را با فشار دادن یک کمپرس رول شده یا پارچه تمیز دیگر روی زخم انجام دهید. اگر قسمت آسیب دیده بدن را بالا نگه دارید، خونریزی نیز کاهش می یابد.

تمام زخم ها باید به طور کامل تمیز شوند. ممکن است خاک، شن، شیشه یا چیز دیگری در زخم وجود داشته باشد. گاهی اوقات برای تمیز کردن زخمها از بی حسی موضعی استفاده می کنند تا زخم به طور کامل تمیز شود.

وقتی زخم به طور کامل تمیز شد، پزشک بافت ها را بررسی می کند تا ببیند چقدر آسیب دیده است. اگر بافت آسیب دیده باشد، ابتدا باید آن رااز زخم جدا میکنند تا زخم بهبود یابد. قبل از برداشتن بافت توسط پزشک، یک بی حس کننده موضعی به زخم زده می شود. پزشک همچنین رگ‌های خونی، اعصاب و تاندون‌ها را به طور کامل بررسی میکند تا در صورت آسیب درمان را انجام دهد.پزشک احساس و تحرک در ناحیه آسیب دیده را بررسی می‌کند. پزشک همچنین بررسی می کند که آیا زخم باید بخیه شود یا خیر.

درمان ساده تر زخم

در درمان زخم هایی که خیلی بزرگ نیستند و لبه های صافی دارند جهت بهبودی می توان به جای بخیه از چسب مخصوص استفاده کرد. مزیت آن این است که هنگام استفاده از چسب زخم کمتر درد دارد و نیازی به بیهوشی اولیه ندارید. بنابراین استفاده از چسب برای کودکان میتواند بسیار خوب باشد.

بی حسی

در صورت نیاز به برداشتن بافت آسیب دیده یا بخیه زدن زخم، ابتدا یک بی حس کننده موضعی با سرنگ دریافت خواهید کرد. شما درد سوزن را احساس می کنید و ممکن است هنگام تزریق داروی بی حسی، حس گزیدگی ایجاد شود.

نحوه بخیه زدن زخم

وقتی پزشک مطمئن شد که بی حسی انجام شده است، با کمک موچین مخصوص و  سوزن و نخ مخصوص پوست، زخم را به هم می دوزد. سپس یک باند روی زخم قرار می گیرد. اگر زخم از روی مفصل عبور کرده باشد ،ممکن است نیاز به یک آتل برای ثابت نگه داشتن مفصل داشته باشید. این کار به بهبود راحت تر زخم کمک می کند.

برخی از زخم ها را نمی توان بخیه زد

گاهی اوقات پزشک تصمیم می گیرد برای درمان زخم های بزرگ با وجود اینکه بزرگ است، بخیه نزند. این می تواند یک زخم بزرگ پاره شده باشد که در آن بافت زیادی باید برداشته شود، یا زخمی با خطر عفونت بالا داشته باشد.

بخیه ها پس از بهبود زخم برداشته می شوند

بخیه ها باید پس از بهبود زخم برداشته شوند. مدت زمانی که بخیه ها باید باقی بمانند نیز با توجه به محل نشستن زخم تعیین می شود. در صورت، بخیه ها معمولاً پس از چهار یا پنج روز برداشته می شوند. در بقیه قسمت های بدن، بخیه ها می توانند یک تا دو هفته باقی بمانند. اگر زخم های بزرگ در محل باز، مثلاً روی زانو باشد، بهتر است بخیه‌ها یک روز بیشتر باقی بمانند تا اینکه زودتر برداشته شوند.

برداشتن بخیه ها ضرری ندارد، اما برخی آن را کمی ناخوشایند می دانند. هنگامی که بخیه ها برداشته می شوند، خوب است که زخم را با نوار زخم بپوشانید.

قبل از اینکه مرکز بهداشت یا اورژانس را ترک کنید، دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه مراقبت از زخم، زمانی که ممکن است دوش بگیرید و بخیه‌هایی که باید برداشته شوند، دریافت خواهید کرد.

باید مراقب تمیز و خشک نگه داشتن پانسمان باشید. اگر می خواهید دوش بگیرید باید پانسمان را بپیچید. کیسه های پلاستیکی مخصوصی با لبه های چسبنده وجود دارد که در صورت زخمی شدن روی دست یا پا می توانید از آنها استفاده کنید.

یک زخم بزرگ می تواند به روش های مختلف ایجاد شود. به عنوان مثال، ممکن است با چاقو به خود آسیب برسانید، با ماشین یا ابزار مورد حمله قرار بگیرید یا تصادف کنید و یا  ممکن است حیوانی شما را گاز بگیرد. بافت های زیر پوست مانند ماهیچه ها، رگ های خونی، اعصاب و تاندون ها نیز در صورت ایجاد زخم بزرگ می توانند آسیب ببینند.

گاهی اوقات زخم عفونی می شود

در صورت وجود عفونت در زخم، بهبودی به تأخیر می افتد و بدتر می شود. عفونت به دلیل ورود باکتری به زخم است. زخم بیشتر از قبل قرمز، متورم و دردناک می شود. پوست اطراف زخم نیز می تواند احساس گرما کند و زخم باقی بماند و گاهی بوی بدی می دهد. همچنین امکان تب کردن موجود است.