شکستگی آرنج یک نوع شکستگی است که در نوک آرنج رخ می‌دهد. این شکستگی می‌تواند نتیجه ضربه مستقیم، افتادن روی آرنج یا افتادن روی دست باشد. انواع مختلف شکستگی آرنج عبارتند از:
شکستگی Olecranon (نوک آرنج): در این نوع شکستگی، نوک آرنج که به عنوان Olecranon شناخته می‌شود، شکسته می‌شود. این بخش از استخوان اولنا، یکی از دو استخوانی است که ساعد را تشکیل می‌دهد و به خاصیت ضعیف بودن آن، این نوع شکستگی را پرداخت‌پذیرتر می‌کند، زیرا توسط ماهیچه‌ها پوشانده یا محافظت نمی‌شود.
شکستگی سر رادیال: سر رادیال با استخوان بازو (استخوان بالای بازو) متصل می‌شود. این نوع شکستگی معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که فرد سعی می‌کند با دست خود سقوط را بشکند. در نتیجه، سر رادیال به داخل استخوان بازو فشار می‌آورد و باعث شکستگی می‌شود.
شکستگی های دیستال بازو: استخوان بازو، شانه را به آرنج متصل می‌کند. شکستگی این استخوان شایع نیست، اما ممکن است در نتیجه ضربه یا افتادن روی آرنج خم شده رخ دهد.
علائم اولیه شکستگی آرنج چیست؟
شکستگی استخوان در آرنج و بازو اغلب در اثر زمین خوردن ایجاد می شود. هم کودکان و هم بزرگسالان می توانند دچار شکستگی استخوان شوند. اما آسیب ها و درمان آن می تواند متفاوت باشد. این نوع جراحت معمولاً بدون هیچ مشکلی بهبود می یابد.
شکستگی آرنج، یک وضعیت ناگوار است که ممکن است به صورت اولیه بدون تغییر شکل ظاهری مشاهده شود. در این شرایط، فرد ممکن است احساس تورم موضعی در ناحیه آرنج داشته باشد که معمولاً باعث انتفاخ و تورم منطقه پشتی آرنج می‌شود. همچنین، کبودی اطراف آرنج یا در بخشی از بازوی متاثره ممکن است مشاهده شود.
علاوه بر این، حساسیت به لمس در محل شکستگی معمولاً حاکی از وضعیت ناهنجار آرنج است و فرد مبتلا به شکستگی ممکن است هنگام لمس آرنج به دردناکی و حساسیت بیشتر برخوردار باشد. همچنین، در برخی موارد، در هنگام وقوع ضربه و شکستگی، فرد ممکن است درد فوری و شدیدی تجربه کند یا حتی صدای “ترک” را بشنود که نشان‌دهنده اتفاق افتادن شکستگی است.
در نهایت، اگر فرد هر یک از این علائم را تجربه کرد، باید بدون تأخیر به یک پزشک متخصص مراجعه کند تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کند و از مشکلات جدی‌تر جلوگیری شود.
علائم شکستگی آرنج
درست است، علائم شکستگی آرنج ممکن است بسته به شدت و نوع شکستگی متفاوت باشد. برخی از علائم شایع شکستگی آرنج عبارتند از:
تورم در پشت آرنج
انتفاخ و تورم در منطقه پشتی آرنج ممکن است نشانه‌ای از شکستگی باشد.
سفتی آرنج
اگر پشت آرنج یا منطقه نوک آرنج به‌طور ناگهانی سفت و چیزی شبیه یک “گنبد” را تشکیل می‌دهد، احتمالاً شکستگی رخ داده است.
کبودی اطراف آرنج یا بازو
ظهور کبودی در نزدیکی آرنج یا در بخشی از بازو که ممکن است محل شکستگی باشد، ممکن است اشاره‌گر شکستگی باشد.
بی‌حسی یا ضعف در دست یا انگشتان
شکستگی آرنج می‌تواند به عصب‌ها و عروق‌ها آسیب برساند و باعث بی‌حسی، ضعف یا کاهش حرکت در دست و انگشتان شود.
درد هنگام چرخش ساعد
شکستگی آرنج ممکن است باعث درد شدید هنگام چرخش ساعد شود.
احسای بیرون زدگی
احساس می‌کنید که آرنج شما از مفصل “بیرون می‌زند” این احساس معمولاً زمانی پیش می‌آید که شکستگی انتقالی بین دو قسمت از استخوان (تبدیل شکستگی به دو بخش) رخ می‌دهد.
در صورت بروز هر یک از این علائم، باید به یک پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق انجام شود و نیاز به درمان مناسب را مشخص کند. همچنین، اگر شکستگی آرنجی مشکوک به ترومای حاد و شدید است، بهتر است تا قبل از رسیدن به مرکز درمانی، آرنج را استوار نگه دارید و از حرکات غیرضروری آن خودداری کنید.
برای تشخیص شکستگی آرنج چه آزمایشاتی انجام می شود؟
برای تشخیص شکستگی آرنج، پزشک از مجموعه‌ای از آزمایشات تصویربرداری و معاینه‌ها استفاده می‌کند. این آزمایشات به او کمک می‌کنند تا میزان آسیب و شدت شکستگی را تعیین کند. برخی از معمول‌ترین آزمایشات تصویربرداری عبارتند از:
- اشعه ایکس (X-ray): این آزمایش تصاویری از استخوان‌ها ارائه می‌دهد و به پزشک کمک می‌کند تا موقعیت، محل و نوع شکستگی را تشخیص دهد.
- سی تی اسکن (CT Scan): این آزمایش تصاویر مقطعی از آرنج و بافت‌های اطراف را فراهم می‌کند و به دقت بیشتری نسبت به اشعه ایکس اطلاعات را ارائه می‌دهد.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): این آزمایش، تصاویر با کیفیت بالا از نرم‌افزارها و بافت‌های نرم دیگر مثل رباط‌ها و عضلات اطراف آرنج ارائه می‌دهد.
- سونوگرافی اسکلتی عضلانی: این آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر زنده از بافت‌های نرم استفاده می‌کند و معمولاً در بررسی شکستگی‌های کمی مفید است.
شکستگی آرنج چگونه درمان می شود؟
درمان شکستگی آرنج بستگی به شدت و نوع شکستگی دارد. دو رویکرد اصلی در درمان شکستگی آرنج وجود دارد:
درمان‌های غیرجراحی
این روش در مواردی استفاده می‌شود که شکستگی به صورت بدون جابجایی باشد، به عبارت دیگر استخوان هنوز در موقعیت صحیح قرار دارد. درمان‌های غیرجراحی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
– گچ گیری: استفاده از گچ یا برگی مشابه برای تثبیت آرنج به منظور ترمیم شکستگی.
– اسپلینت یا اسلینگ قابل اصلاح: استفاده از اسپلینت یا دستگاه‌های قابل تنظیم به منظور نگهداری آرنج در موقعیت مناسب جهت بهبود و بهبودی شکستگی.
درمان های جراحی
زمانی که شکستگی به صورت جابجایی شده باشد و استخوان از جای خود خارج شود، به آن شکستگی جابجا شده گفته می‌شود. افراد مبتلا به شکستگی های جابجا شده معمولاً برای بازسازی و ترمیم آرنج نیاز به جراحی دارند. درمان جراحی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
– بازگرداندن استخوان‌ها به موقعیت مناسب: جراح بازسازی استخوان‌ها را به موقعیت‌های صحیح باز می‌گرداند.
– استفاده از پین‌ها، پیچ‌ها و صفحات: برای نگه‌داشتن استخوان‌ها در موقعیت درست و تثبیت آرنج، از پین‌ها، پیچ‌ها و صفحات فلزی استفاده می‌شود.
به علاوه، پس از جراحی یا درمان غیرجراحی، ممکن است نیاز به تراپی فیزیکی و تمرینات تقویتی باشد تا استحکام و انعطافپذیری آرنج بهبود یابد و بهبودی بهتر اتفاق بیفتد. در هر صورت، نوع درمان باید توسط پزشک معالج براساس شدت شکستگی و وضعیت کلی بیمار تعیین شود.
شکستگی آرنج در کودکان چگونه درمان می شود؟
درمان شکستگی آرنج در کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا استخوان‌های آنها هنوز در حال رشد هستند. برای رسیدن به بهبودی سریعتر و جلوگیری از احتمال بروز مشکلات طولانی‌مدت، درمان سریع و موثر ضروری است. کودکان خردسال نیاز به اصلاح فوری دارند، زیرا انتظار بیش از حد می‌تواند به تراز نادرست استخوان یا آسیب دائمی منجر شود.
درمان شکستگی آرنج در کودکان از دو رویکرد اصلی استفاده می‌کند؛ درمان‌های غیرجراحی و جراحی. در مواردی که شکستگی بدون جابجایی است و استخوان هنوز در موقعیت صحیح قرار دارد، از درمان‌های غیرجراحی مانند گچ گیری، آتل یا اسلینگ استفاده می‌شود.
اما در برخی موارد که شکستگی به صورت جابجایی شده است، نیاز به درمان جراحی و استفاده از پین‌ها، پیچ‌ها و پلاک‌ها به منظور بازسازی و نگهداری استخوان‌ها در موقعیت مناسب و تثبیت آرنج ممکن است وجود داشته باشد. به علت سرعت رشد استخوان‌ها در کودکان، درمان سریع و هماهنگ با رشد استخوان‌ها از اهمیت بسیاری برخوردار است تا بهبودی کامل و بدون مشکلات بعدی را تضمین کند.
نوع آسیب و جراحات در کودکان و بزرگسالان متفاوت است
آسیب‌ها به آرنج در کودکان و بزرگسالان می‌تواند با توجه به اختلاف در ساختار استخوانی و تکامل اسکلت، تفاوت‌هایی داشته باشد. اسکلت کودکان در حال رشد است و این باعث می‌شود که استخوان‌ها نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر باشند.
بنابراین، در تصادفات و آسیب‌های به آرنج کودکان، اغلب آسیب به اسکلت و ماهیچه‌ها وارد می‌شود و نه به صورت شکستگی استخوان. به دلیل نرمی اسکلت، کودکان ممکن است با آسیب‌هایی روبرو شوند که نیاز به جراحی نداشته باشند و به طور طبیعی بهبود یابند, در عوض، بزرگسالان به دلیل سختی و پایداری بیشتر اسکلت، معمولاً با شکستگی‌های استخوانی مواجه می‌شوند که نیازمند مداخله جراحی و درمان‌های مکمل هستند.
از این رو، انتخاب روش درمانی مناسب در هر یک از این گروه‌ها نیازمند توجه به ویژگی‌های جسمی و ساختار استخوانی مراجعه‌کنندگان است. همچنین، در کودکان بهبودی بسیار سریعتر از بزرگسالان است و زمان درمان نیز کوتاهتر می‌تواند باشد. با این‌حال، در هر دو گروه سنی، مداخلات به موقع و درست توسط پزشکان متخصص می‌تواند نتیجه بهتری در ایجاد بهبودی کامل و کاهش مشکلات بعدی ایجاد کند.
پس از شکستگی بازو در بدن چه اتفاقی می افتد؟
استخوان بازو یکی از بزرگترین استخوان های بدن است و دارای مفاصل به سمت شانه و ساعد است.
شایع ترین آسیب برای بزرگسالان این است که استخوان بازو در نزدیکی شانه از بین می رود.
شایع ترین آسیب به آرنج در کودکان این است که استخوان بازو درست در کنار مفصل آرنج دچار شکستگی می شود. این آسیبی است که بزرگسالان به ندرت دچار آن می شوند. در نوزادان نیز گاهی ممکن است آرنج دچار در رفتگی یا شکستگی شود.
گاهی اوقات وقتی استخوان‌های آرنج کمی کج می‌شوند، بچه‌ها ممکن است دچار آسیب شوند، اما آرنج به طور کامل از مفصل خارج نمی‌شود. آسیب زمانی اتفاق می افتد که بازو در جهت طولی خود کشیده شود، مثلاً اگر کودک را از ساعد بلند کنید یا با گرفتن ساعد او را سریع به سمت خود بکشید ممکن است این عارضه ایجاد شود.
شکستگی آرنج چقدر طول می کشد تا بهبود یابد؟
زمان بهبودی شکستگی آرنج به میزان و شدت آسیب و بیماری هر فرد بستگی دارد و ممکن است متفاوت باشد. در بیشتر موارد، افراد مبتلا به شکستگی آرنج حداقل سه تا شش هفته در گچ یا آتل قرار می‌گیرند تا استخوان‌ها بهبود یابند و ترمیم شود. اما این مدت ممکن است به مدت بیشتر یا کمتر از این زمان تغییر کند.
بعد از اندازه‌گیری اولیه پزشک و اجرای روند درمانی، بسیاری از افراد می‌توانند در حدود چهار ماه به فعالیت‌های عادی خود بازگردند. اما اگرچه بسیاری از افراد در این زمان به فعالیت‌های روزمره خود باز می‌گردند، اما بهبودی کامل ممکن است یک سال یا بیشتر زمان ببرد تا آسیب‌ها به طور کامل بهبود یابند و فرد به حالت اصلی خود برگردد.
در هر صورت، از اهمیت بسیاری برخوردار است که فرد دستورات و توصیه‌های پزشک خود را به دقت دنبال کند و برنامه‌های تمرینی و فیزیوتراپی مناسب را به صورت منظم انجام دهد تا بهبودی مناسب و کاهش مشکلات بعدی را تجربه کند. همچنین، ممکن است در برخی موارد نیاز به تمدید زمان بهبودی باشد و این امر بستگی به پیشرفت فرد و تجویزات پزشکی دارد.
بعد از درمان چه انتظاری باید داشته باشم؟
پس از درمان شکستگی آرنج، ممکن است انتظار داشته باشید که مراحلی از بهبودی و بازیابی را تجربه کنید. برخی افراد ممکن است پس از جدا شدن گچ یا آتل دچار سفتی، تضعیف عضلات و عدم تحرک موقتی شوند. اما این عوارض جانبی معمولاً به مرور زمان کاهش می‌یابند.
برای بهبودی و بازگشت به فعالیت‌های روزمره، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است فیزیوتراپی یا کاردرمانی را به شما توصیه کند. این برنامه‌های تمرینی و توانبخشی با هدف تسریع فرآیند بهبودی، افزایش قدرت عضلات، بهبود دامنه حرکتی آرنج و بازیابی تابعیت کامل از آرنج کمک می‌کنند.
پس از درمان، مهم است که دقیقاً به توصیه‌ها و دستورات پزشک و فیزیوتراپیست خود عمل کنید و به برنامه تمرینی خود پایبند باشید. همچنین، ممکن است نیاز به پیگیری‌های دوره‌ای و ملاقات‌های تکراری با پزشک داشته باشید تا پیشرفت خود را ارزیابی کرده و هر گونه نیاز به تغییرات در درمان را شناسایی کنید.
اگر احساس می‌کنید که بازیابی شما به طور معقولی پیش نمی‌رود یا به هر دلیلی نگرانی دارید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید تا بتواند مشکلات را بررسی و راهنمایی‌های لازم را ارائه کند. همچنین، در طول فرآیند بازیابی، به استراحت کافی و مصرف مواد غذایی سالم توجه کنید تا بهبودی شما سریعتر اتفاق بیفتد و بدنتان انرژی لازم برای بهبودی را داشته باشد.
جمع بندی
شکستگی‌های آرنج ممکن است به دلیل ضربه‌های مستقیم، افتادن روی آرنج یا بازو و یا برخورد با شیء سخت ایجاد شوند.
علائم شایع شکستگی آرنج شامل تورم، سفتی آرنج، کبودی، بی حسی و درد هنگام چرخش ساعد می‌شوند. اما این علائم ممکن است با رگ به رگ شدن اشتباه گرفته شوند، بنابراین تشخیص صحیح و دقیق با استفاده از تصویربرداری نظیر رادیوگرافی بسیار حیاتی است.
درمان شکستگی آرنج به دو روش اصلی تقسیم می‌شود: درمان‌های غیرجراحی (استفاده از گچ‌گیری یا اسلینگ) و درمان‌های جراحی (که نیاز به بازگرداندن استخوان‌ها به موقعیت مناسب و نگهداری آنها با پین‌ها، پیچ‌ها و صفحات دارد).
