ساق پا شامل دو استخوان درشت، نی و ساق پا است. در اثر وارد شدن ضربه محکم یا پیچ خوردن ساق پا و یا زمین خوردن، ممکن است در قسمت پایین ساق پا دچار شکستگی شوید. تشخیص نوع درمان بسته به میزان آسیبی که وارد شده است، متفاوت است اما معمولاً باید گچ گرفته شود یا جراحی شود.
شکستگی ساق پا درشت نی یا تیبیا اغلب با انواع دیگر آسیب‌های بافتی به عضلات پا و رباط‌های مجاور همراه است که حتما باید توسط پزشک متخصص بررسی و ارزیابی شود. این نوع شکستگی‌ها معمولاً در شدت و انواع مختلفی رخ می‌دهند که از یک ترک کوچک و درد خفیف هنگام راه رفتن، تا بیرون زدن استخوان از پوست در موارد شدیدتر، متفاوت هستند؛ بنابراین، زمان بهبودی آن‌ها نیز به نوع و شدت شکستگی بستگی دارد.
در این مقاله از مجله اینترنتی ضد ایکس به طور مفصل به بررسی انواع شکستگی‌های تیبیا، همراه با علائم، روش‌های شناسایی و درمان آن‌ها می‌پردازیم. این اطلاعات تنها به عنوان یک راهنما اولیه استفاده می‌شوند و همواره توصیه می‌شود در صورت مشاهده هرگونه آسیب یا شکستگی ساق پا، به پزشک متخصص مراجعه کنید تا تشخیص دقیق‌تری انجام شود و برنامه درمانی مناسب تعیین گردد.
علائم شکستگی ساق پا
شکستگی ساق پا می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد و علائم آن نیز نسبت به شدت و نوع آسیب متفاوت خواهد بود. اما به طور کلی، برخی از علائم بصری شکستگی ساق پا عبارتند از:
درد و تورم موضعی در ناحیه‌ای از تیبیا
شکستگی در نقطه خاصی از استخوان معمولاً باعث درد شدید و تورم در آن منطقه می‌شود. در مواردی که شکستگی متعدد است، درد و تورم در بخش‌های مختلف ساق پا قابل مشاهده است.
مشکل یا ناتوانی در ایستادن، راه رفتن یا تحمل وزن
شکستگی ساق پا باعث ناتوانی در تحمل وزن بدن می‌شود و شخص ممکن است به طور کامل نتواند ایستادن یا راه رفتن کند. حتی در حالتی که مچ پا و زانو حرکت داده می‌شوند، درد‌های شدید و غیرقابل تحمل احساس می‌شود.
تغییر شکل و اندازه ناهموار ساق پا نسبت به ساق پای کناری
در شکستگی‌های شدید، تغییر شکل استخوان شکسته و ناهمواری در سطح پوست ساق پا نسبت به ساق پای کناری قابل تشخیص است.
کبودی یا تغییر رنگ پوست
شکستگی ساق پا ممکن است به رگ‌ها و بافت‌های داخلی آسیب وارد کند که این امر معمولاً باعث کبودی یا تغییر رنگ پوست در ناحیه مورد آسیب می‌شود.
بیرون زدن استخوان
در شکستگی‌های شدید، استخوان شکسته ممکن است از پوست بیرون بزند و شکل و موقعیت طبیعی خود را از دست بدهد.
انواع شکستگی ساق پا
استخوان ساق پا از دو نوع استخوان تشکیل شده است؛ استخوان درشت نی یا تیبیا و استخوان نازک نی. تیبیا یا درشت نی، یک استخوان بلند است که زانو را به مچ پا متصل می‌کند. این استخوان از جمله اجزای حیاتی بدن به شمار می‌آید و نقش مهمی در تحمل وزن بدن و حرکت صحیح مفصل زانو و مچ پا ایفا می‌کند. به همین دلیل، از مهم‌ترین استخوان‌ها برای تحقق حرکات روزمره است و در صورت آسیب‌دیدگی می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند.
شکستگی در ساق پا می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. این شکستگی‌ها ممکن است به صورت عرضی باشند که به معنای ترک افقی در سراسر استخوان است یا ترک ایجاد شده به صورت یک خط کج باشد که به آن شکستگی مورب می‌گویند. نوع دیگر شکستگی، شکستگی مارپیچ است که ترک ایجاد شده روی استخوان به صورت یک نوار دور آن پیچیده می‌شود. همچنین، شکستگی ممکن است استخوان را به چند تکه تقسیم کند و در موارد بسیار شدید همراه با زخم و بیرون‌زدگی باشد.
شکستگی ساق پا به‌طور کلی به ۳ نوع زیر تقسیم‌بندی می‌شود:
۱. شکستگی نازک نی؛
۲. شکستگی درشت نی؛
۳. شکستگی دوبل ساق پا.
هریک از این موارد، علت شکستگی و مدت بهبودی متفاوتی دارند. در ادامه به معرفی این ۳ شکستگی می‌پردازیم:
شکستگی استخوان درشت نی
استخوان درشت نی، با ضخامت و اندازه بزرگ‌تر از نازک نی است و مسئولیت اصلی تحمل وزن بدن و حرکت پا را بر عهده دارد. شکستگی استخوان درشت نی ممکن است به صورت شکستگی عرضی، مورب یا مارپیچ باشد. در موارد شدید، بافت‌های اطراف نیز آسیب می‌بینند و احتمال عفونت بالا است که مدت بهبودی آن نیز طولانی‌تر است.
شکستگی استخوان نازک نی
استخوان نازک‌نی، در مقایسه با تیبیا، ضخامت کمتری دارد و در سمت خارجی و کنار ساق پا قرار گرفته است. شکستگی ساق پا نازک نی می‌تواند به علت پیچ خوردگی مچ پا و ضربات سنگین ایجاد شود. این نوع شکستگی ممکن است باز و بسته باشد و در هر دو صورت، امکان آسیب‌دیدگی بافت‌های داخلی وجود دارد.
شکستگی دوبل
در برخی مواقع، شدت ضربه به حدی است که هر دو استخوان پا یعنی درشت نی و نازک نی هم‌زمان آسیب می‌بینند. این نوع شکستگی یکی از شدید‌ترین انواع شکستگی‌های ساق پا هستند که نیاز به طول درمان بیشتری نسبت به سایرین دارند.
شکستگی ساق پا در کودکان
شکستگی ساق پا در کودکان یک موقعیت ناراحت کننده و غالباً نیازمند مراقبت و درمان جدی است. به دلیل ساختار استخوان‌های کودکان که هنوز در فرآیند رشد قرار دارند، شکستگی‌ها در این گروه از بیماران ممکن است به روش‌های مختلف اتفاق بیفتد و نیازمند مراقبت ویژه باشد.
در صورتی که ساق پا کودک آسیب ببیند، ممکن است برای درمان نیاز به بیهوشی باشد. به همین دلیل، حائز اهمیت است که کودک قبل از بیهوشی غذا نخورد زیرا در غیر این صورت خطر استفراغ در حین بیهوشی وجود دارد. این امر می‌تواند منجر به خطرناک شدن مواردی مثل خیز خون به بالا و خطر آسیب رسیدن به ریه‌ها شود که منجر به دشواری در تنفس کودک می‌شود.
استفراغ در حین بیهوشی می‌تواند عوارض جدی داشته باشد و به همین دلیل پزشکان و متخصصان مرتبط توصیه می‌کنند که کودکان قبل از هر اقدام بیهوشی نیازمندی‌های معدنی، مانند غذا یا آب، را تا حد ممکن محدود کنند. البته همه‌ی موارد با توجه به وضعیت و نیازهای خاص کودک تعیین می‌شود.
در نهایت، مراقبت و درمان درست در موارد شکستگی ساق پا کودکان از اهمیت بسیاری برخوردار است. برای تشخیص صحیح و تعیین برنامه درمانی مناسب، حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید تا از جزئیات و وضعیت شکستگی آگاهی پیدا کند و مراقبت لازم را انجام دهد.
دلایل شگستگی ساق پا
شکستگی ساق پا می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. اما معمولاً بیشترین دلایل شکستگی ساق پا در دو نوع اصلی تیبیا (درشت نی) و فیبولا (نازک نی) اتفاق می‌افتد. در شکستگی‌های تیبیا، پیچ خوردگی مچ پا و در شکستگی‌های فیبولا، پیچ خوردگی زانو معمولاً علت اصلی می‌باشد.
ضربات سهمگین و خارجی نیز از عوامل مهمی هستند که می‌توانند منجر به شکستگی ساق پا شوند، به ویژه در تصادفات و حوادث ورزشی. ورزش‌هایی که باعث وارد آمدن ضربات مکرر به پا می‌شوند مانند دویدن در مسافت‌های طولانی، پیاده‌روی بر روی سطح‌های ناهموار، لیز خوردن و پوکی استخوان نیز از دلایل دیگری هستند که می‌توانند به شکستگی ساق پا منجر شوند.
در اثر ضربه‌های محکم، شکستگی‌های چند تکه‌ای و خرد شدن نمونه‌های رایجی از شکستگی‌ها هستند، اما در پیچ خوردگی مچ و زانو، ممکن است جابجایی استخوان رخ دهد که به شکستگی‌های خاصی منجر می‌شود.
مهم است که در صورت مشاهده هرگونه علامت شکستگی ساق پا یا احتمال وجود آسیب، فوراً به پزشک متخصص مراجعه کنید تا تشخیص دقیق‌تری انجام شود و برنامه درمانی مناسب برای کودک یا بزرگ‌ترها تعیین گردد.
تشخیص شکستگی ساق پا
تشخیص شکستگی استخوان ساق پا بهترین‌گونه از طریق استفاده از اشعه ایکس است. در این روش، پزشک متخصص پا با بررسی ساختار استخوان‌های درشت‌نی و نازک‌نی، علائم شکستگی و موقعیت استخوان‌ها را بررسی می‌کند.
اگر مشکوک به شکستگی ساق پای خود هستید و می‌خواهید پیش از مراجعه به پزشک، وضعیت را بررسی کنید، کافی است به قسمت بیرونی سمت ساق پای خود توجه کنید. هرگونه بیرون زدگی و درد در این ناحیه ممکن است به دلیل شکستگی نازک‌نی باشد. همچنین می‌توانید زانوی خود را تکان دهید و فشار اندکی بر مرکز ساق پا وارد کنید. اگر با این اقدامات ساق پا دچار درد شدید شد، احتمال شکستگی درشت‌نی وجود دارد.
با این حال، توصیه ما این است که از انجام این آزمایش‌ها در خانه خودداری کنید، زیرا هر گونه حرکت اشتباه می‌تواند وضعیت شکستگی را تشدید کند. بهترین راه برای تشخیص وضعیت دقیق و تعیین تصویر کامل شکستگی، مراجعه به پزشک متخصص است. پزشک با انجام اسکن و معاینه‌های تخصصی، می‌تواند آسیب‌های احتمالی را مشخص کند و برنامه درمانی مناسب را برای شما تعیین کند.
پیشنهاد می‌شود هرگز خودتان تشخیص یا درمان شکستگی را انجام ندهید و در صورت وقوع حادثه، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید تا بهترین مراقبت‌ها برای شما انجام شود.
عوارض شکستگی ساق پا
شکستگی ساق پا ممکن است عوارض گوناگونی به همراه داشته باشد که می‌تواند بر کیفیت زندگی و عملکرد فرد تأثیر بگذارد. برخی از این عوارض عبارتند از:
سندروم کمپارتمان
این عارضه بیشتر در شکستگی‌های شدید و پیچیده رخ می‌دهد. افزایش فشار درونی به علت تورم و پنجره‌های محدود غشاءهای محیطی، باعث کاهش نقصانی در عضلات، اعصاب و عروق می‌شود. این موضوع به سرعت باید تشخیص داده شود و در صورت لزوم باید اقدامات پزشکی فوری صورت گیرد.
آسیب به اعصاب و عروق
شکستگی ساق پا ممکن است عروق و اعصاب نزدیک به استخوان را تحت تأثیر قرار دهد. آسیب به اعصاب می‌تواند به ناتوانی حرکتی و حسی منطقه مرتبط باشد. همچنین آسیب به عروق می‌تواند منجر به کاهش ورودی خون به بافت‌های محیطی شود و خطر عفونت‌های آن‌ها را افزایش دهد.
کمردرد و اختلالات مرتبط
در مواردی که شکستگی ساق پا وارد اثر به ستون فقرات می‌شود، ممکن است باعث کمردرد و اختلالات در ناحیه پشتی شکستگی شود.
محدودیت حرکتی
شکستگی ساق پا ممکن است منجر به محدودیت حرکتی در اندام پایینی شود که باعث کاهش کیفیت زندگی فرد می‌شود و تأثیرات روزمره او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
تغییر شکل و عملکرد پا
در برخی موارد، شکستگی ناصحیح و به درستی جوش نخورده استخوان می‌تواند باعث تغییر شکل و عملکرد پا شود که مشکلات جدی در حرکت و قدرت پا را به همراه دارد.
درمان شستگی ساق پا
درمان اولیه شکستگی پا شامل جا انداختن شکستگی و بی حرکت کردن آن است. جا انداختن فرآیندی است که در آن استخوان‌های شکسته به موقعیت درست خود بازگردانده می‌شوند. این کار اغلب به صورت دستی توسط پزشک متخصص انجام می‌شود. در موارد شکستگی‌های شدید، به علت جبران‌ناپذیری استخوان‌ها به صورت طبیعی، نیاز به عمل جراحی به نام جراحی باز برای ترمیم، تثبیت و جا انداختن شکستگی (ORIF) وجود دارد که به اجرا درمانی قابل اعتماد است.
درمان بی حرکتی به معنای ثابت نگه داشتن استخوان‌ها در جای خود با استفاده از گچ گیری یا بریس برای اطمینان از بهبود مناسب است. در طول این دوره، استخوان‌ها به‌طور مداوم در موقعیت تثبیت می‌شوند تا به اجازه بهبود دهنده عضلات و بافت‌های محیطی داده شود تا در محل صحیح جوش بخورند.
پس از اتمام دوره بی حرکتی و بهبود مناسب شکستگی، بیمار به متخصص فیزیوتراپی ارجاع داده می‌شود تا تحرک و عملکرد بیمار بهبود یابد. فیزیوتراپیست به بیمار در انتخاب ابزار کمکی مناسب – در صورت نیاز- برای کمک به راه رفتن در مراحل اولیه بهبودی کمک می‌کند و بیمار را در انجام تمرینات مناسب جهت بهبود قدرت و دامنه حرکتی پس از شکستگی راهنمایی می‌کند.
درمان شکستگی ساق پا واکنشی به جنبه‌های مختلفی از جمله موقعیت و نوع شکستگی، وضعیت عمومی بیمار، سن، وضعیت استخوان‌ها، و همچنین ترجیحات پزشک و بیمار بستگی دارد. در ادامه به برخی از روش‌های درمانی شکستگی ساق پا اشاره می‌شود:
درمان غیرجراحی (مانند گچ‌گیری)
اگر شکستگی ساق پا نسبتاً ساده و بدون تمایل به جابه‌جایی بیشتر است، احتمالاً با درمان غیرجراحی بهبود خواهد یافت. در این روش، استخوان‌های شکسته تثبیت شده و با استفاده از گچ‌گیری یا بریس در جای خود نگهداشته می‌شوند تا استخوان‌ها بهبود یابند.
جراحی باز (ORIF)
این روش جراحی معمولاً برای شکستگی‌های پیچیده‌تر و با جابه‌جایی استخوان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، از طریق برش‌های باز، استخوان‌های شکسته تثبیت و به موقعیت صحیح بازمی‌گردند. پس از جراحی، ممکن است از پلاک‌ها، پیچ‌ها و مهره‌ها برای تثبیت استخوان‌ها استفاده شود.
استفاده از وسایل تثبیت خارجی
برای بعضی شکستگی‌ها، استفاده از وسایل تثبیت خارجی مانند فیکساتورها می‌تواند برای تثبیت استخوان‌ها و کمک به ترمیم شکستگی مفید باشد.
جراحی اندام مصنوعی (پلاتین)
در مواردی که شکستگی بسیار شدید است و استخوان‌ها قابل ترمیم نیستند، احتمالاً به جراحی اندام مصنوعی نیاز خواهد بود.
توجه: برای اطمینان از بهبود موثر و به حداقل رساندن عوارض شکستگی، همواره توصیه می‌شود بیمار به دستورات پزشک متخصص و فیزیوتراپیست پایبند باشد و برنامه‌های درمانی را به دقت انجام دهد. همچنین، از انجام فعالیت‌ها و ورزش‌های سنگین وارد کننده فشار زیاد به پا و استخوان‌های درمان شده، خودداری کنید تا عود شکستگی و بروز عوارض جدید جلوگیری شود.
ترمیم شکستگی‌های ساق چقدر طول خواهد کشید؟
درمان و ترمیم شکستگی‌های ساق پا به طول زمانی متفاوت بستگی دارد و به عوامل مختلفی از جمله جنسیت، سن، سطح سلامتی عمومی، میزان آسیب دیدگی، نوع شکستگی، نحوه درمان و همچنین همکاری و پیروی بیمار از دستورات پزشک و فیزیوتراپیست بستگی دارد. همانطور که اشاره کردید، این سوال به موارد بسیار زیادی بستگی دارد و نمی‌توان به صورت قطعی و دقیق مدت زمان بهبودی را مشخص کرد. اما در اغلب موارد شکستگی‌های ساده ساق پا پس از حدود 4 ماه به طور کلی بهبود می‌یابند.
در مواردی که شکستگی‌ها سخت‌تر و پیچیده‌تر باشند یا آسیب دیدگی بسیار شدید باشد، ممکن است زمان ترمیم بیشتر از 4 ماه باشد و به حدود 6 ماه یا بیشتر نیاز داشته باشد. همچنین، در مواردی که بیمار بیشترین توجه و همکاری را با درمان و تمرینات فیزیوتراپی انجام دهد، فرآیند بهبودی ممکن است سریع‌تر اتفاق بیفتد.
از طرف دیگر، تغذیه مناسب و سلامت کلی بدن نیز نقش مهمی در سرعت ترمیم شکستگی‌ها دارد. مصرف مواد مغذی مهم برای رشد و تقویت استخوان‌ها و بافت‌های بدن است و از اهمیت بالایی برخوردار است.
در نهایت، برای دقیق‌تر مشخص کردن زمان بهبودی و ترمیم شکستگی، بهتر است با پزشک متخصص خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند با بررسی وضعیت شکستگی و شرایط شما، تخمین بهتری از مدت زمان لازم برای بهبودی و ترمیم ارائه دهد. همچنین، فیزیوتراپیست نیز می‌تواند به شما در انجام تمرینات مناسب و بهبود حرکت و قدرت بعد از شکستگی کمک کند.
چگونه سرعت ترمیم شکستگی ساق پا را افزایش دهیم؟
با انجام تغییرات ساده در سبک زندگی خود و رعایت نکات مهم، می‌توانید به سرعت‌ترین شکل ممکن ترمیم شکستگی‌های ساق پای خود را تسریع دهید و بهبودی سلامتی خود را ارتقاء دهید:
خواب کافی
اطمینان حاصل کنید که به میزان کافی بخوابید. خواب کافی به بدن کمک می‌کند تا انرژی لازم برای ترمیم آسیب دیدگی‌ها را تامین کند.
تغذیه مناسب
از تنوع غذایی و مصرف مواد غذایی سالم و کامل اطمینان حاصل کنید. مواد مغذی مهمی نظیر سبزیجات، میوه‌ها، مغزیجات، لبنیات، غلات و غذاهای دریایی را در رژیم غذایی خود جای دهید.
اجتناب از مواد مضر
از مصرف الکل و دخانیات خودداری کنید. این مواد می‌توانند فرآیند ترمیم را کند کنند و به استخوان‌ها آسیب بزنند.
مصرف مکمل‌های دارویی
در صورت نیاز و توصیه پزشک، می‌توانید از مکمل‌های داروئی، به ویژه ویتامین‌ها و مواد مغذی مورد نیاز بدن استفاده کنید.
تمرینات فیزیوتراپی
پس از ترمیم شکستگی، با مشورت و هدایت فیزیوتراپیست، تمرینات مناسبی برای بهبود حرکت و قدرت پا را انجام دهید.
رعایت دستورات پزشک
همواره به دستورات پزشک متخصص خود توجه کنید و از مراجعه به او در زمان‌های مقرر و انجام بررسی‌های مورد نیاز پیروی کنید.
فعالیت بدنی ملایم
برای افزایش چابکی و حرکت در مراحل اولیه بهبودی، می‌توانید به تمرینات بدنی ملایم و غیر مضری مانند پیاده‌روی و یوگا روی آورید.
فعالیت بدنی و رژیم غذایی
به دلیل اهمیت کلسیم و ویتامین D برای ساختار استخوان‌ها و اسکلت، رعایت رژیم غذایی سالم و ورزش منظم می‌تواند به جلوگیری از شکستگی‌های استخوان و حفظ سلامت استخوان‌ها کمک کند.
برای جلوگیری از شکستگی‌های استخوان و تقویت اسکلت، می‌توانید از راه‌های زیر استفاده کنید:
مصرف مواد مغذی
رژیم غذایی غنی از کلسیم، ویتامین D، پروتئین، و مواد مغذی دیگری که برای سلامت استخوان مهم هستند، می‌تواند به تقویت استخوان‌ها کمک کند. مصرف سبزیجات، محصولات لبنی، مغزیجات، میوه‌ها و غذاهای دریایی به عنوان بخشی از رژیم غذایی منظم می‌تواند میزان کلسیم و مواد مغذی مورد نیاز را فراهم کند.
نور آفتاب
برای تولید ویتامین D، به نور آفتاب در محیط‌های باز و در طول زمان‌های مناسب (به‌ویژه در فصل‌های معتدل) نیاز دارید. نور آفتاب به پوست کمک می‌کند ویتامین D تولید کند که در جذب کلسیم و تقویت استخوان‌ها مؤثر است.
ورزش منظم
تمرینات ورزشی منظم و مناسب می‌توانند ماهیچه‌ها و استخوان‌ها را تقویت کنند. فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، شنا، وزنه‌برداری و یوگا می‌توانند به بهبود تعادل و قدرت عضلات کمک کنند.
مراقبت از خود
مراقبت مناسب از خود، از جمله جلوگیری از سقوط‌ها و آسیب به استخوان‌ها، می‌تواند به کاهش ریسک شکستگی‌های استخوانی کمک کند.
به طور کلی، اصلاح رژیم غذایی، ورزش منظم و مراقبت از خود می‌تواند به حفظ سلامت استخوان‌ها و جلوگیری از شکستگی‌ها کمک کند. همچنین، همیشه به نکات و دستورات پزشک معالج خود پایبند بمانید و در صورت نیاز، مشاوره از متخصصین تغذیه و فیزیوتراپیست هم بگیرید.
جمع بندی
مقاله‌ای که ما درباره شکستگی ساق پا تهیه کردیم، در مورد علل، علائم، تشخیص، درمان، عوارض و پیشگیری از شکستگی‌های ساق پا بود. در این مقاله به اطلاعات کلی و مهمی درباره این موضوعات پرداختیم. این مقاله اطلاعات مفیدی را برای هر کسی که به این موضوع علاقه دارد یا ممکن است با مشکل شکستگی ساق پا روبرو شود، فراهم کرده است.
در جمع بندی، نکات کلیدی زیر می‌توانند خلاصه‌ای از مقاله باشند:
شکستگی ساق پا می‌تواند به دلیل ضربات، پیچ‌خوردگی مچ پا و زانو، و ورزش‌های مکرر با فشار بر روی پاها ایجاد شود.
تشخیص شکستگی ساق پا با استفاده از اشعه ایکس انجام می‌شود و برای درمان اولیه، معمولاً بی حرکتی و جا انداختن شکستگی به کمک گچ گیری یا بریس انجام می‌شود.
عوارض شکستگی ساق پا می‌تواند شامل سندروم کمپارتمان، آسیب به اعصاب و وریدها، کاهش توان حرکتی و تغییر حالت پا باشد.
برای تسریع درمان و بهبودی، رعایت سبک زندگی سالم، تغذیه مناسب با کلسیم و ویتامین D، عدم مصرف الکل و دخانیات، و مصرف مکمل‌های دارویی (در صورت نیاز) توصیه می‌شود.
ورزش منظم و تمرینات فیزیوتراپی نیز می‌توانند به بهبود سریع‌تر شکستگی‌های ساق پا کمک کنند.
در نهایت، این مقاله تاکید می‌کند که هر شکستگی ساق پا باید توسط پزشک متخصص مورد ارزیابی و درمان قرار گیرد و به مراقبت‌ها و توصیه‌های پزشکی پایبند باشد تا بهبودی کامل و سریع‌تر اتفاق بیفتد.
